Στην ακτή του χωριού μου, στη Θάσο, στις 6 το πρωί, βρίσκεις πολλά μικρά μπουκέτα από σκληρά χόρτα που τα έχει ξεβράσει ο βυθός της θάλασσας. Επίσης και μικρά κοχύλια σε όλα τα απαλά χρώματα, από γκρί ως μαύρο, από καφετί ως λιλά, από κίτρινο ως πορτοκαλί.
Φαίνεται πως οι Ιάπωνες από αυτά τα κοχύλια κερδίζουν τα μυστηριώδη τους χρώματα.
Τα μεγάλα ακριβά κοχύλια έρχονται από τον Ινδικό ωκεανό και είναι άχρηστα εκθέματα. Όμως τα μικρά κοχύλια ‒εδώ δώρο‒είναι όλα εκλεκτά μικρά αριστουργήματα της φύσης.
Μια φορά η θεία μου η Νίτσα είπε: «Μα αυτά είναι το ένα ίδιο με το άλλο».
«Όχι για μένα!», διαμαρτυρήθηκα.
Τα μικρά πλαγίως κινούμενα καβούρια είναι αξιολάτρευτα όταν ψάχνουν παθιασμένα και αδέξια τους ορίζοντες. Κι όταν κουράζονται και δεν μπορούνε άλλο, σταματούν και ανοιγοκλείνουν τις μικρές δαγκάνες τους.
Στις παραλίες υπάρχει συνεχώς δράση, όλα είναι σε κίνηση, έρχονται και φεύγουν ‒αλλά τα μπουκέτα με τα μυστηριώδη σκουροπράσινα χόρτα, τα κοχύλια και τα καβούρια, είναι σαν από εκατομμύρια χρόνια πρίν, όπου δεν έρχονταν ακόμη οι άνθρωποι για χαζές δραστηριότητες στη θάλασσα.
Φαίνεται πως οι Ιάπωνες από αυτά τα κοχύλια κερδίζουν τα μυστηριώδη τους χρώματα.
Τα μεγάλα ακριβά κοχύλια έρχονται από τον Ινδικό ωκεανό και είναι άχρηστα εκθέματα. Όμως τα μικρά κοχύλια ‒εδώ δώρο‒είναι όλα εκλεκτά μικρά αριστουργήματα της φύσης.
Μια φορά η θεία μου η Νίτσα είπε: «Μα αυτά είναι το ένα ίδιο με το άλλο».
«Όχι για μένα!», διαμαρτυρήθηκα.
Τα μικρά πλαγίως κινούμενα καβούρια είναι αξιολάτρευτα όταν ψάχνουν παθιασμένα και αδέξια τους ορίζοντες. Κι όταν κουράζονται και δεν μπορούνε άλλο, σταματούν και ανοιγοκλείνουν τις μικρές δαγκάνες τους.
Στις παραλίες υπάρχει συνεχώς δράση, όλα είναι σε κίνηση, έρχονται και φεύγουν ‒αλλά τα μπουκέτα με τα μυστηριώδη σκουροπράσινα χόρτα, τα κοχύλια και τα καβούρια, είναι σαν από εκατομμύρια χρόνια πρίν, όπου δεν έρχονταν ακόμη οι άνθρωποι για χαζές δραστηριότητες στη θάλασσα.
Κι εσύ‒ ‒ ‒ εσύ μια μέρα δεν θα ΄σαι, που τώρα όλα με γελοία «παντογνωσία» τα μετράς. Ενώ η θάλασσα αιώνια μπουκέτα θα ξεβράζει.
Κι ο πόνος σου; Ο πόνος είναι αιώνιος, γιατί αθάνατοι είναι οι θρήνοι και οι στεναγμοί. Πηγαίνουν στον θεό κι εκείνος πάλι στο κύμα τους πετά ‒και γίνονται κοχύλια.
Ο θεός αγαπά τον πόνο. Γιατί έρχεται δεν ξέρω ‒ ‒ ‒ μάλλον είναι θεϊκός.
Ο θεός αγαπά τον πόνο ‒ειναι καθαρτικός.
Τη νωθρή χαρά δεν την αγαπά
Κι ο πόνος σου; Ο πόνος είναι αιώνιος, γιατί αθάνατοι είναι οι θρήνοι και οι στεναγμοί. Πηγαίνουν στον θεό κι εκείνος πάλι στο κύμα τους πετά ‒και γίνονται κοχύλια.
Ο θεός αγαπά τον πόνο. Γιατί έρχεται δεν ξέρω ‒ ‒ ‒ μάλλον είναι θεϊκός.
Ο θεός αγαπά τον πόνο ‒ειναι καθαρτικός.
Τη νωθρή χαρά δεν την αγαπά
Ελλεβόρα
0 Σχόλια