Κατ' αρχάς. Ο καλύτερος παθολόγος είναι το σώμα μας το ίδιο. 

Τα εξανθήματα, τα αέρια, η δυσκοιλιότητα, οι πονοκέφαλοι και άλλα συμπτώματα, είναι το έλεος τής φύσης και η προειδοποίηση του οργανισμού μας, που μάς ψιθυρίζει -σχεδόν ευγενικά- ότι κάτι κακό μεγαλώνει μέσα μας.
Αν καταστείλουμε τους συνεγερμούς αυτούς, χωρίς να ψάξουμε τα αίτιά τους, καταδικάζουμε τον εαυτό μας σε μια αρρώστια που θα έρθει στο μέλλον -αργά ή γρήγορα. 
Το καθαρό σώμα είναι σαφώς απαραίτητο και πολύ ευχάριστο, ομως πολύ πιο σημαντικό και ευχάριστο είναι ένα καθαρό, και λειτουργικό έντερο, γιατί από ένα δυσλειτουργικό έντερο, αργά η γρήγορα, θα αναδυθούν παθήσεις και ασθένειες πνεύματος, ψυχής τε και σώματος.

Για την τροφή ισχύει, ό,τι ισχύει για όλα τα πράγματα. Μέτρον άριστον.
Το περιττό και το απαραίτητο: Η κόλαση και ο παράδεισος.
Η ποιότητα του πνεύματός μας είναι το αναπόφευτο αποτέλεσμα της λειτουργίας του σώματός μας. Όπως η ποιότητα τους φωτός είναι το αποτέλεσμα της λάμπας. Αν είναι καθαρή, περιέχει πετρέλαιο και το φυτίλι της είναι σωστά κομμένο, το φως της θα λάμπει καθαρό και φωτεινό. Έτσι και το πνεύμα.
Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Οι εξαιρέσεις προκύπτουν από την άγνοια, δηλαδή αν δεν εντοπιστεί το αίτιο. 

Υπάρχουν όμως δύο πράγματα τα οποία μπορούν να μας καταστρέψουν ακόμη κι αν χαίρουμε άκρας υγείας: Η ζήλεια και ο φθόνος

Α, ναι! Και οι οικονομικές δυσκολίες.

Δηλαδή ήδη έχουμε τρία πράγματα. Που σημαίνει πως σίγουρα υπάρχουν κι άλλα....
Άνα Ζουμάνη-Εφημερόπτερα