Ποιητής είναι κάποιος που μπορεί ακόμη να κλαίει όταν όλες οι άλλες καρδιές έχουν ήδη στεγνώσει.

Κάποιος που αγαπάει την μικρή Σοφία τόσο τρυφερά όσο την αγαπάει η παππούς της... και ακόμη πιο πολύ.

Κάποιος που πιάνει μια χαμένη νυχτοπεταλούδα και την τοποθετεί πάνω στο μοναδικό λιγούστρο  της γειτονιάς. Εκείνο το λιγούστρο που  μάγεψε την μικρή νυχτοπεταλούδα  και την έφερε στον κήπο του από μέρη μακρινά..

Κάποιος που προσεκτικά μεταφέρει  τον γυμνοσάλιαγκα από το μονοπάτι,  στην ασφάλεια των θάμνων.  

Κάποιος που χαρίζει λουλούδια στην αγαπημένη του και τα πληρώνει με τα χρήματα που χρειάζεται για το φαγητό του.

Κάποιος που αγγίζει το αγαπημένο χέρι και νιώθει ευδαιμονία και όλον τον παράδεισο επί της γης.

Κάποιος που υποφέρει... υποφέρει και όλοι λένε: «Μα τι του λείπει;»

Κάποιος που σκουπίζει την δική του αυλή, πριν σκουπίσει τις αυλές των άλλων.

Ένα τρυφερό βομβαρδιστικό.

Κάποιος που όλοι τον περιγελούμε... και μας λείπει  όταν δεν είναι πια εδώ ...


Άνα Ζουμάνη-Εφημεροπτέρα