Κάποτε το λιοντάρι ήταν ο μεγάλος βασιλιάς. Ήταν ο αριστοκράτης μεταξύ των ζώων, ήταν το πιο ευγενές και ταυτόχρονα το πιο επικίνδυνο θήραμα.
«Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις, αγαπούλα μου;», ρωτούσαν οι θείοι τα αγόρια.
«Κυνηγός λιονταριών!», έλεγαν τα παιδιά και οι θείες καμάρωναν στοργικά συνεπαρμένες.
Αργότερα όμως το λιοντάρι αποδείχθηκε ανεπαρκώς επικίνδυνο, για να μη πω, άνανδρο. Οι ειδικοί έλεγαν πως επιτίθεται στον άνθρωπο μόνο σε ακραίες περιπτώσεις και πως συνεχώς αράζει, τα ξύνει και αφήνει τις λέαινες να κανονίζουν,,,,
Έτσι βγήκε ο ρινόκερος στο προσκήνιο -που παλαιότερα είχε την φήμη πως είναι ύπουλος, δειλός, αδέξιος και κακοήθης- και έγινε το νούμερο 1 στα charts των θηραμάτων.
Ξαφνικά διαδόθηκε πως η αδεξιότητά του μετατρέπεται σε ξέφρενη ορμητικότητα μόλις αντιληφθεί τον εχθρό και πως το ατέλειωτο θάρρος του ζευγαρώνει με μια παράφορη οργή.
Επιτέλους ο ρινόκερος χειροτονήθηκε, έλαβε τον τίτλο «ένας επικίνδυνος αντίπαλος, ο οποίος απαιτεί έναν ολόκληρο άντρα για να τον σκοτώσει».
Ο ρινόκερος δεν υποχωρεί ποτέ, ούτε τρέπεται σε φυγή και ακολουθεί τον εχθρό του με τρελή ταχύτητα. Μόνο ένα ξαφνικό άλμα στο πλάι μπορεί να σώσει τον στόχο του, ένας «ελιγμός».
Για να μην εξαφανιστεί το γενναίο ζώο, αλλά ταυτόχρονα να έχει ο άντρας τη δυνατότητα να αποδείξει ότι είναι «ολόκληρος», αποφάσισαν οι κυβερνήσεις να επιτρέψουν σε κάθε κυνηγό τη δολοφονία ενός ρινόκερου και μόνο.
Ο τρόπος που ο ρινόκερος σκοτώνει τον αντίπαλό του είναι το λεγόμενο «τσαλαπάτημα», αν και ο ίδιος προτιμά να πεθάνει με έναν άκρως πιο ιπποτικό τρόπο. Θέλει τον θάνατο με το κέρατο. Αυτό το γνωρίζουν οι ρινόκεροι μεταξύ τους, είναι κώδικας τιμής.
Από το κέρατο αυτό οι άνθρωποι φτιάχνουν ακριβές λαβές για μπαστούνια και μαχαίρια, επίσης και για πόμολα.
Το κέρατο του βοδιού είναι ίδιο και απαράλλακτο με αυτό του ρικόκερου, όμως τι φταίει η παγκόσμια αγορά αν η ζήτηση για τα κέρατα «γενναίων ζώων» είναι μεγαλύτερη;
«Τι θες να γίνεις αγοράκι μου;»
«Κυνηγός ρινόκερων!».
Και οι θείες χαμογελούν τρυφερά συνεπαρμένες....
Παλαιότερα τις θείες τις ενθουσίαζε η δολοφονία του λιονταριού, αλλά αργότερα ένας «ολόκληρος άντρας» έπρεπε να σκοτώσει έναν αδέξιο, δειλό και κακοήθη ρινόκερο για να αναγνωριστεί ως τέτοιος. Έναν ρινόκερο που παλαιότερα ήταν οικτρά περιφρονημένος.
«Θεία, αν με κυνηγάει ο ρινόκερος πρέπει να πηδήξω στο πλάι;»
Ναι μικρέ, αυτό θα κάνεις... στο λέει η θεία Ελλεβόρα. Ελιγμούς θα κάνεις συνεχώς! Είναι θέμα ζωής ή θανάτου... ή μάλλον... η ζωή η ίδια...
«Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις, αγαπούλα μου;», ρωτούσαν οι θείοι τα αγόρια.
«Κυνηγός λιονταριών!», έλεγαν τα παιδιά και οι θείες καμάρωναν στοργικά συνεπαρμένες.
Αργότερα όμως το λιοντάρι αποδείχθηκε ανεπαρκώς επικίνδυνο, για να μη πω, άνανδρο. Οι ειδικοί έλεγαν πως επιτίθεται στον άνθρωπο μόνο σε ακραίες περιπτώσεις και πως συνεχώς αράζει, τα ξύνει και αφήνει τις λέαινες να κανονίζουν,,,,
Έτσι βγήκε ο ρινόκερος στο προσκήνιο -που παλαιότερα είχε την φήμη πως είναι ύπουλος, δειλός, αδέξιος και κακοήθης- και έγινε το νούμερο 1 στα charts των θηραμάτων.
Ξαφνικά διαδόθηκε πως η αδεξιότητά του μετατρέπεται σε ξέφρενη ορμητικότητα μόλις αντιληφθεί τον εχθρό και πως το ατέλειωτο θάρρος του ζευγαρώνει με μια παράφορη οργή.
Επιτέλους ο ρινόκερος χειροτονήθηκε, έλαβε τον τίτλο «ένας επικίνδυνος αντίπαλος, ο οποίος απαιτεί έναν ολόκληρο άντρα για να τον σκοτώσει».
Ο ρινόκερος δεν υποχωρεί ποτέ, ούτε τρέπεται σε φυγή και ακολουθεί τον εχθρό του με τρελή ταχύτητα. Μόνο ένα ξαφνικό άλμα στο πλάι μπορεί να σώσει τον στόχο του, ένας «ελιγμός».
Για να μην εξαφανιστεί το γενναίο ζώο, αλλά ταυτόχρονα να έχει ο άντρας τη δυνατότητα να αποδείξει ότι είναι «ολόκληρος», αποφάσισαν οι κυβερνήσεις να επιτρέψουν σε κάθε κυνηγό τη δολοφονία ενός ρινόκερου και μόνο.
Ο τρόπος που ο ρινόκερος σκοτώνει τον αντίπαλό του είναι το λεγόμενο «τσαλαπάτημα», αν και ο ίδιος προτιμά να πεθάνει με έναν άκρως πιο ιπποτικό τρόπο. Θέλει τον θάνατο με το κέρατο. Αυτό το γνωρίζουν οι ρινόκεροι μεταξύ τους, είναι κώδικας τιμής.
Από το κέρατο αυτό οι άνθρωποι φτιάχνουν ακριβές λαβές για μπαστούνια και μαχαίρια, επίσης και για πόμολα.
Το κέρατο του βοδιού είναι ίδιο και απαράλλακτο με αυτό του ρικόκερου, όμως τι φταίει η παγκόσμια αγορά αν η ζήτηση για τα κέρατα «γενναίων ζώων» είναι μεγαλύτερη;
«Τι θες να γίνεις αγοράκι μου;»
«Κυνηγός ρινόκερων!».
Και οι θείες χαμογελούν τρυφερά συνεπαρμένες....
Παλαιότερα τις θείες τις ενθουσίαζε η δολοφονία του λιονταριού, αλλά αργότερα ένας «ολόκληρος άντρας» έπρεπε να σκοτώσει έναν αδέξιο, δειλό και κακοήθη ρινόκερο για να αναγνωριστεί ως τέτοιος. Έναν ρινόκερο που παλαιότερα ήταν οικτρά περιφρονημένος.
«Θεία, αν με κυνηγάει ο ρινόκερος πρέπει να πηδήξω στο πλάι;»
Ναι μικρέ, αυτό θα κάνεις... στο λέει η θεία Ελλεβόρα. Ελιγμούς θα κάνεις συνεχώς! Είναι θέμα ζωής ή θανάτου... ή μάλλον... η ζωή η ίδια...
0 Σχόλια