Μια νέα και ανώριμη πριγκίπισσα που δεν μπορούσε να κατακτήσει τον πρίγκιπα που αγαπούσε και συνοδευόταν από μια επιλογή ανάγκης, ταξίδευε με ένα ποταμόπλοιο από το ένα λιμάνι στο άλλο.
Κάνοντας βόλτα στο κατάστρωμα, ανακάλυψε, στην πρύμνη δεμένο, ένα μοσχάρι που έμελε να σφαχτεί και βέλαζε φοβισμένο.
Η πριγκίπισσα αγόρασε αμέσως το μοσχάρι απο τον ιδιοκτήτη του σκοπεύοντας να το περιποιείται και να παίζει μαζί του.
Ο συνοδός της όμως, ένας ψαγμένος προοδευτικός διανοούμενος, είπε:
«Ομορφιά μου, αυτήν την στιγμή σφάζονται αλύπητα εκατομμύρια μοσχάρια στον κόσμο.»
«Το ξέρω καλέ μου, αλλά δεν χωράνε όλα στην αυλή μου. Άφησέ με λοιπόν να παίξω τη «Θεία Κωμωδία» μ' αυτό το ένα, μικρό μοσχάρι, το δικό μου μοσχάρι, γιατί αλλιώς θα πεθάνει».
«Όοοοχιιιι« - είπε ο ψαγμένος προοδευτικός διανοούμενος, «ας μη λυτρωνόμαστε τόσο φτηνά απο τις απελπισίες μας, ας μην εξαγοράζουμε τόσο φθηνά τις ευαισθησίες μας, παρακαλώ»
Και τότε η πριγκίπισσα άφησε το μοσχάρι της στην τύχη του.να Ζουμάνη