Του Γεωργίου δεν του επιτράπηκε ποτέ να σκεφτεί τον εαυτό του - έπρεπε να κλείσει τον κύκλο του σαν υπνοβάτης. Κανένας κίνδυνος, καμία προειδοποίηση δεν μπόρεσε να του ταράξει την «προσχεδιασμένη», αναπόφευκτη τροχιά. Πάντα μπροστά, πάντα πρώτος, σε όλες τις μάχες, ώσπου τον βρήκε η μοιραία σφαίρα σε μία μάχη που θα μπορούσε να είχε διεξαχθεί και χωρίς την παρουσία του.

Ο Καραϊσκάκης έμεινε «αφελής» σε όλη του την ζωή, δεν «βγήκε» ποτέ από την ιερή παιδικότητα του με την ιδιοφυή διαίσθηση και δεν μπήκε ποτέ στον κόσμο των «μεγάλων», που οπωσδήποτε σε κάνει ανασφαλή, κολλημένο, σε απομακρύνει από τα σκοτεινά μυστήρια, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να τα αντιμετωπίσεις.

Όμως από την «παιδική ενέργεια» γεννιέται, μερικές φορές, ένας ιδιοφυής οργανισμός (διότι αυτή είναι η προυπόθεση), μια τεράστια ονειροπόλα δύναμη, μια έξαρση στον εγκέφαλο και στην ψυχή ταυτόχρονα.. και μια ατέλειωτη ετοιμότητα για αυτοθυσία. Όλη η αποθηκευμένη ζωτική δύναμη ρέει προς τα πάνω, γίνεται συναίσθημα και θέλει να ξεσπάσει σε εκκεντρικές ενέργειες.

Ο Γεώργιος δεν ήταν καλός σύζυγος και σύντροφος, ούτε καλός πατέρας. Μέσα στον άνθρωπο που δεν μπορεί να κλείσει τον κύκλο της μισής προσωπικής αγάπης, κάποιες φορές μεγαλώνουν δυνάμεις, που μπορεί να τον οδηγήσουν να θυσιαστεί για μια ολόκληρη πατρίδα.
Το παιδί, το παρθενικό αγόρι, που καμιά γυναίκα δεν μπορεί να το στριμώξει στην «φυσιολογική δράση», ακολουθεί, χωρίς την δική του βούληση, ένα ανώτερο σχέδιο της φύσης και θυσιάζεται για χιλιάδες, για μια ολόκληρη πατρίδα που ουρλιάζει για λύτρωση.

Όμως η ανθρωπότητα δεν αντέχει ιδιοφυείς οργανισμούς με περίσσεια ζωτική ενέργεια, δεν ανέχεται ανθρώπους «πυροτεχνήματα», αφού οι οργανισμοί αυτοί γίνονται οι καθρέφτες της δικής της, θλιβερής της ύπαρξης.
Ένα κόντρα ξυρισμένο μισό βόδι, που το μόνο που επιθυμεί είναι να ζευγαρώσει με μια αγελάδα, δεν αντέχει έναν ολόκληρο Καραϊσκάκη να του θυμίζει ανά πάσα στιγμή πόσο μισός είναι.

Υπάρχουν κάτι λέξεις φάρμακο για τα βόδια και τις αγελάδες, όπως: Υστερία, τρέλα, παράνοια, γραφικότητα, εκκεντρικότητα, βία κλπ. Με αυτές τις λέξεις προσπαθούν να δικαιολογήσουν την αθλιότητά τους.
Σωστά. Το βόδι δεν παθαίνει ποτέ υστερία, ούτε τρέλα, βρίσκει μια αγελάδα και κάνουν μοσχαράκια... και δεν τους ενδιαφέρει πραγματικά σε τι κόσμο μεγαλώνουν τα μοσχάρια που γεννάνε. Δεν θα τολμήσουν ποτέ μεγάλες πράξεις.

Όμως ο Καραϊσκάκης δεν είχε ποτε τα σημάδια ενός φυσιολογικού αρσενικού. Ως εκ τούτου μπόρεσε να προσφέρει όλη του την δύναμη στην απελπισμένη του πατρίδα. 
Ana Rakel Zumani - Ελλεβόρα