Γέρασα, αλλά ποιος ποιητής περιγράφει σωματικούς πόνους; Κανείς.
Αλλά είναι εκείνοι, οι άλλοι πόνοι... ξέρεις, σαν το έγκαυμα στη άκρη των δακτύλων, έτσι καίει όλο το σώμα, όμως χωρίς ανακούφιση. Γιατί πώς να βυθίσω το μέσα μου στο δροσερό νερό. Καίει νύχτα μέρα. Σαν μεσαιωνικό βασανιστήριο που πρέπει να υποστείς, όμως είναι μέσα σου οι βασανιστές. Στα σκοτεινά, στα αόρατα γίνεται το τρομερό.
Φαινομενικά ήρεμος κάθομαι στο δωμάτιο του φτηνού ξενοδοχείο μου, έξω τα καφετιά χρώματα του βουνού... και δεν μπορούν να το ξυπνήσουν πια -εκείνο, που ξυπνούσαν κάποτε μέσα μου, το δέος... τον ενθουσιασμό.
Και τα απογεύματα χάνομαι στους σκοτεινούς διαδρόμους, με την ελπίδα να δω το πρόσωπο της μικρής μου αγίας. Όμως κάθε φορά που την βλέπω, πονάω.
«Πως είστε σήμερα;», ρωτάει τρυφερά και κοιτάζει έκπληκτη το ανθρώπινο ερείπιο που ολημερίς και ολονυκτίς τής τραγουδάει βαθύτατους ύμνους.

_Ποιητής Μισογύνης